Bienvenidos en Bolivia!

Buenas noches,
Het was me het dagje wel vandaag...
We namen de bus van Puno aan het Titicacameer naar La Paz, hoofdstad van Bolivia. Klinkt eenvoudig niet? Maar dat was het niet.
We vertrokken om 7u30 met de Titicaca-Bolivia lijnbus. Dit was een mooie bus ware het niet dat mijn zetel stuk was en de bus redelijk vuil was. No worries, dat hoort er bij.
Na 3 uur rijden kwamen we aan de grens. Uitstappen, en 'uitchecken' bij de Peruviaanse douane ( in een lange rij). Geld wisselen want nu hebben we Bolivianos nodig. Te voet 100 meter verder, en 'inchecken' aan de Boliviaanse douane. Daarna terug in de bus, en na 10 km in Bolivië in Copacabana (jawel) iedereen en alles uit de bus. Om 13 uur dan opnieuw in een andere Boliviaanse bus. Propvol in een bus die in België zelfs 20 jaar geleden niet meer als schoolbus zou worden gebruikt. No worries, dat hoort erbij.
Opnieuw op weg, door de bergen en langs supermooie zichten op het Titicacameer. Snel in de bochten, het was zoals je wel eens gehoord hebt van die bussen in Zuid-Amerika die supersnel door de bochten sjesen. No worries, dat hoort erbij. Na 1 uur iedereen weer uit de bus want nu moet die per boot een stukje van het meer oversteken. De passagiers maken de oversteek apart in een 1pk bootje (supereng op dit grote meer) terwijl de bus apart via een groot ponton gaat.
We reden zo'n 3 uur door het Boliviaanse platteland (allez op 4000 m hoogte), het valt op hoe arm iedereen hier wel is. Ongelooflijk, de huisjes, de mensen, de auto's. Dit is erger dan ik het had verwacht. Duidelijk nog een derdewereldland.
Rond 17 uur kwamen we dan in de buitenwijken van La Paz aan, nu wordt het verkeer ook veel drukker en trager. Tot op een gegeven moment de busbegeleider in perfect Spaans komt vertellen dat de bus niet verder kon. De wegen naar het centrum blijken afgesloten...paus Fransciscus blijkt net nu hier op bezoek te zijn. Met chaos tot gevolg. Dus iedereen uit de bus en alle bagage eruit. Met de simpele mededeling dat de wegen om 21 uur terug open gaan. We proberen rustig te blijven en verzamelen al onze bagage en rugzakken. Tot we opeens iemand zien staan met een bordje ' Steven Ivo Luc Bertels'... Ongelooflijk maar waar, Julio is gestuurd door onze contactpersoon van het reisbureau in Bolivië. Hoe hij wist dat we hier zouden stranden is me een raadsel. Na enig overleg stopt hij ons in een taxi (met 4 achterin plus bagage) en rijden we weg. Na 45 min rijden stappen we over in een andere taxi. Die smijt 2 valiezen boven op het dak, en zo gaan we er opnieuw vandoor (met de valiezen los bovenop). Na 30 min stappen we uit, en nu te voet verder in het midden van het drukke La Paz. Na 20 min crossen ( vergeet niet: La Paz ligt op 3850 m hoogte) komen we aan aan ons hotel. Alles in orde, no worries. We bedanken Julio in ons beste Spaans (en met wat geld) en checken tevreden in. Het is ondertussen 19 uur. Gracias el pape!
Nadat we wat bekomen zijn, trekken we naar een nabij geleden Mexicaans restaurant ( met dank aan Tripadvisor). En hebben we nog een lekkere maaltijd.
No worries, dat hoort erbij.
Morgen met het vliegtuig naar Uyuni, waar onze driedaagse jeeptour start door de zoutvlakte en omgeving. Wordt vervolgd...

Buenos noches!