Condors in de Colca Canyon en drijvende eilanden op het Titicacameer

Hola Belgica,

nog eens een berichtje uit Peru. Ondertussen zijn we in Puno aangekomen, aan het Titicacameer.

Eergisteren vertrokken we vanuit Arequipa naar de Colca Canyon om condors te spotten. De eerste dag reden we in een klein minibusje naar Chivay. De hoogte hier is ongeveer 4000 meter, maar onderweg  stegen we tot 4910 meter (een cache op die hoogte kon ik natuurlijk niet laten liggen)! Gelukkig heeft niemand van ons hier echt last van hoogteziekte, maar het is wel een speciale ervaring: hoofdpijn en slecht slapen is standaard, we hebben nog nooit zoveel water moeten drinken (en ook nog nooit zoveel geplast :) ). We sliepen bij Mama Yacchi, waar we kennismaakten met 2 coole mini-alpaca's. Onderweg zagen we overal in de bergen vicuna's, alpaca's en lama's. Wij kennen nu het verschil! We dronken ook Cocathee en kauwden Cocabladeren tegen de hoogte. De thee viel mee...de bladeren wat minder. Het is hier trouwens f***ing koud, we liepen vandaag door de sneeuw...

Nadat we ingecheckt waren, wandelden we naar hotsprings in de bergen, waar we bij een watertemperatuur van 40 graden bekwamen van de inspanningen. Terug in het hotel bleek er geen elektriciteit te zijn tot 19:30u. Dus douchen in het donker en gezellig aan het haardvuur. Na het avondeten snel naar bed.

's Morgens vroeg uit bed om condors te gaan spotten. De condors komen op de thermiek van de warme lucht van de opkomende zon vanuit de canyon naar boven gezweefd. In de diepte zagen we ze rondcirkelen, maar echt dichtbij kwamen ze niet. Ondanks het feit dat de gids steeds bleef zeggen "start coming up". Na een korte tussenstop om een souveniertje te kopen (een warme muts gemaakt van baby-alpacawol), begonnen we aan de lange rit naar Puno aan het Titicacameer. Hier merkten we voor het eerst hoe slecht de wegen in Peru wel zijn! Geen 10 meter zonder put in de grond. Doodop checkten we in in het hotel, waar Veronica ons het programma voor de volgende dag kwam toelichten. 

Opnieuw vroeg uit bed vandaag voor een boottocht op het hoogste bevaarbare meer ter wereld, 3812 meter! In de haven aangekomen, bleek het weer te slecht te zijn om naar het Taquile eiland te varen. Hierdoor valt jammer genoeg onze 'Pachamama kookworkshop' bij een plaatselijke familie 'in het water'. We kunnen wel de dichterbij gelegen Uros eilanden bezoeken. Dit zijn drijvende eilanden gemaakt van riet. Hierop wonen nog steeds verschillende families bij elkaar in heel primitieve omstandigheden. Het was een heel hartelijk ontvangst, maar waarschijnlijk zullen door het harde leven de eilanden in de nabije toekomst verdwijnen. 

In de namiddag gingen we als alternatief naar de archeologische site in Sillustani, waar zich pre-Inca graftombes bevinden. Onderweg bezochten we ook een boerderij. Hier zagen we voor het eerst in Peru de cuy (cavia's). 

Morgen vertrekken we met de bus naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Dat belooft!

Hasta luego amigos!