naar de Vietnamese muziekles...

Na een korte tussenstop in Hanoi hebben we weer de rust opgezocht. Onderweg naar de Perfume river stoppen we in schoenenland, een dorp met niks anders dan lederwaren (?). De jongens zien Vietnamese loafers niet echt zitten dus doen we een geste door een lederen (?) riem voor Steven te kopen, het was erg hard zoeken naar een riem zonder gigantische Johny-gesp. Ik denk dat ze ons hier niet erg hip vinden. Maar het echte doel van de dag is een boottochtje op de Perfume river naar de Perfume pagode. Het is een pagode die alleen over het water te  bereiken is en het is een beetje het Lourdes van Vietnam. De tocht is adembenemend mooi: je wordt over 3 km rivier tussen rotsen en lotusbloemen naar een kade gevoerd en daar start een rotspad vol stalletjes met offergerief zoals wierook, poppetjes, veel blingbling. De eerste stop is een tempel die, raar genoeg 'heavenly kitchen' genoemd wordt en waar de mama's vereerd worden. We bedekken onze sexy benen, anders mogen we er van de monnik die de wacht houdt niet in. Rond het jaareinde is het hier koppenlopen maar nu is er niemand, we worden er stil van. Dan trekken we naar de perfume pagode en dat gebeurt gelukkig met een oostenrijkse 'skilift' die er speciaal gekomen is omdat de oudjes anders op de rug naar boven moeten gedragen worden. Verder zou ik er niet de veel compassie mee hebben want ze zijn hier redelijk fit, die oudjes. De pagode is een altaar in een grot (Lourdes dus) en er worden net honderden kaarsjes klaar gezet voor een ritueel. Even later worden we gevraagd om de monnik te helpen ze allemaal aan te steken! Heel mooi, en dan volgt ook nog de mooie terugtocht. 

Vandaag de 12de hebben we voor het eerste echt geweten dat we hier in het regenseizoen zijn en werden we geteisterd door het betere zondvloed-werk. Onze offers in de perfume pagode hebben precies niet het juiste effect gehad. Vanmorgen fietsen we zo'n 20 km door lotusvelden, jawel rijstvelden en rotsformaties: ondanks de regen af en toe heel erg mooi en rustgevend. Onderweg bezoeken we een kleine Boeddha tempel en daar zit een oud mannetje met een muziekinstrument (voor het gemak noemen we het even 'de vietnamese tjingel tjangel'. Al wat ge u daarbij voorstelt is correct). Na een demo moeten Fien en Dries aan het werk: het mannetje leert hen de knepen van het vak en blijft maar roepen: Do! Sol! Do! Gelukkig hebben we voor jullie geen muziekopname maar de foto's zeggen genoeg. In de namiddag staat er weer zo'n rustgevend boottochtje op het programma, tja er is hier nu eenmaal veel water! En vergis u niet: geen twee boottochtjes zijn hetzelfde : deze keer wordt er met de voeten geroeid. Dat gebeurt ofwel met een fietsbeweging ofwel door met de twee benen gelijktijdig dezelfde beweging te maken, ge snapt niet hoe het mogelijk is want die voeten zitten niet vast aan de roeispanen. De rest van de dag wordt er uitgerust in het hotel. Vermoeiend hoor, vakantie :-).

Voor foto's ter illustratie: zie fotorubriek, en ook videorubriek.

Groetjes

Griet